Φτάνοντας στο γυμνάσιο αποκτήσαμε επιτέλους τη δυνατότητα να βγαίνουμε τα βράδια του Σαββάτου, ως μία συγκεκριμένη ώρα, με τους φίλους μας στο κέντρο της Κηφισιάς και να τριγυρίζουμε πέρα- δώθε. Σημείο συνάντησης, φυσικά, ήταν τα θρυλικά Wendy’s που από τότε που άνοιξαν έγιναν το δεύτερο σπίτι μας. Ήμασταν ηλικιακά ακόμα στη φάση που το Musi Cafe ήταν μόνο για τα Λυκειόπαιδα και τους προχωρημένους γυμνασιακούς. Επιτρεπόταν, προφανώς, να καθόμαστε κι εμείς στο ίδιο πεζοδρόμιο και στα ίδια μαρμαρένια πεζούλια της τράπεζας, αλλά όχι στις προνομιούχες θέσεις.
Αντιθέτως, τα Wendy’s ήταν ο απόλυτος ναός του 13+. Είτε βρίσκαμε τραπέζι μέσα, είτε έξω, είτε στην είσοδο του γειτονικού καταστήματος επίπλων, τα burgers συνδυαζόμενα με σχεσιακές συζητήσεις επιπέδου δημοτικού «πέρασε από εκεί, τον είδα, είναι στο ταμείο», έδιναν και έπαιρναν.
Δίπλα στο στέκι μας, αργότερα, εμφανίστηκαν τα Goody’s, που με τους φίλους μου, τότε, τα σνομπάραμε παραδειγματικά. Ακόμη θυμάμαι τους γελοίους καυγάδες με τον αδερφό μου, που προτιμούσε τα club sandwich του ελληνικού ταχυφαγείου, εν αντιθέσει με εμένα. Για τέτοιους σοβαρούς λόγους θεωρούσα, πως ο άνθρωπος αυτός ήταν απίθανο να αποτελεί στενό συγγενή μου με αυτές διατροφικές επιλογές.
Εκείνη την περίοδο, μάλιστα, είχαμε φτάσει με τους φίλους μου, να τρώμε κάτι μικρό στα Wendy’s μετά ακριβώς το σχολείο για να μας δουν και να τους δούμε, αμέσως μετά ανακαστικά στο σπίτι το μαμαδίστικο φαγητό και λίγο πριν τα αγγλικά μία ακόμη επίσκεψη στα ίδια τραπέζια, έστω και για μια πατάτες με τυρί λιωμένο και bacon.
Και όπως όλα τα παραμύθια τελειώνουν κάποια στιγμή, τα Wendy’s έκλεισαν και εμείς πλέον μεγαλώνοντας, βάλαμε νέες λέξεις στη ζωή μας, όπως θερμίδες, μεσογειακή διατροφή και ισορροπημένη δίαιτα.
Κι εκεί που είσαι σίγουρος, πως όλα αυτά μοιάζουν με παλιό όνειρο, μία μέρα εμφανίζονται τα Munchy’ s, στον ίδιο ακριβώς χώρο. Στην αρχή μπήκα από περιέργεια, μιας και με τράβηξε το γεγονός ότι δεν μου θύμιζαν καθόλου τα διάφορα super burger restaurants-bars-cocktails- wanna be alternative-stylish, τα οποία είναι ότι πιο μοδάτο, ολίγον βαρετό, πολυπαιγμένο κυκλοφορεί τελευταία στην εστίαση.
Κάθισα, λοιπόν, στον πολύ απλό χώρο του και επέλεξα το burger μου. Και όταν έφτασε μπροστά μου το εξαιρετικό 100% angus burger με μπριοσένιο ψωμάκι, βρέθηκα μπροστά σε μία αποκάλυψη! Η γεύσεις που έστησαν χορό στο στόμα μου, κουβαλούσαν όλες τις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων. Περίμενα από στιγμή σε στιγμή να μαζευτούν οι κολλητοί μου, να παραγγείλουμε τα πάντα, να φάμε σαν να μην υπάρχει αύριο και να πληρώσουμε όλοι μαζί βγάζοντας ότι χρήματα είχε ο καθένας στις τσέπες του. Και όλες αυτές οι σκέψεις μου δημιούργησαν μια παιδική, ανάλαφρη διάθεση και την μέγιστη ευφορία.
Το Munchy’s, που από τότε έχω επισκεφτεί και απολαύσει πολλάκις, είτε για την ονομαστική μου γιορτή, είτε για συνάντηση κορυφής με τις φίλες μου, είναι για εμένα το απόλυτο, τίμιο μπεργκεράδικο της πόλης. Και ναι, μπορεί να μην είμαι αμερόληπτη, καθότι σε αυτόν τον χώρο έχω ζήσει τα πρώτα μου καρδιοχτύπια, αλλά πόσο αντικειμενική να είμαι κι εγώ στο άκουσμα ότι, πλέον, έχει κάνει την εμφάνιση του στο menu το Bacon Mushroom Melt, με ψιλοκομμένες πατάτες με cheddar και bacon.
Και για τους γνωρίζοντες, εκεί σηκώνεις τα μάτια στον ουρανό και κρατάς ενός λεπτού σιγή για όλες τις μπλούζες τις οποίες έχεις λερώσει στο παρελθόν με το λιωμένο τυρί της κόλασης.