Διαβάζοντας κατά καιρούς άρθρα που αφορούν στον τέλειο άνδρα και τα χαρακτηριστικά του, είναι λογικό, ως επί το πλείστον, να με βρίσκουν σύμφωνη, καθότι κι εγώ ένα κορίτσι είμαι και θέλω να με έχουν τ’ αγόρια κορώνα στο κεφάλι τους.
Όμως, θέλοντας να διαφοροποιηθώ, αποφάσισα να φτιάξω κι εγώ μια δική μου λίστα, στην οποία θα συμπεριλάβω κάποια γνωρίσματα του ανδρικού φύλου εκτός του «καλός, τρυφερός και δυναμικός». Αυτά τα σύνθετα χαρακτηριστικά βασίζονται σε ενδελεχή μακρόχρονη έρευνα αλλά και πραγματικά γεγονότα. Τα ονόματα των ανδρών που συμμετέχουν στην καταγραφή έχουν παραληφθεί για να προστατευτούν οι πρωταγωνιστές, αλλά και ως ένδειξη σεβασμού προς όλους τους σπουδαίους άνδρες της ανθρωπότητας. Βάσει, λοιπόν, των συναναστροφών μου, έχω να παρατηρήσω τα εξής:
- Ο άνδρας ο σωστός ξέρει να κάνει δουλειές και εμείς να φουσκώνουμε από υπερηφάνεια, όταν μας σώζει από «φυσικές» καταστροφές:
Θέλοντας να γίνω συγκεκριμένη αρκεί να αναφέρω, πως χθες το απόγευμα σήμανε συναγερμός στο σπίτι μου, όταν το μπαλκόνι πλημμύρισε με νερά τα οποία θα έπνιγαν σε λίγο ολόκληρη την Αττική. Υπήρξε μια κινητοποίηση από την πλευρά μου για να βρεθεί υδραυλικός μέσω social media. Σε λιγότερο από δέκα λεπτά είχα λάβει πέντε αριθμούς τηλεφώνων άξιων υδραυλικών από τρεις φίλες και δύο φίλους μου. Αποφάσισα, για πρώτη φορά, να μην εμπλέξω τους γονείς μου-αν και ο super Μπαμπάς μου είναι πρόθυμος να αντιμετωπίσει κάθε κατάσταση- και να βρω την άκρη μόνη μου. Και, όπως αποδείχθηκε, τα κατάφερα και ο κατακλυσμός κάποια στιγμή τελείωσε, αν και τα άμοιρα φυτά πνίγηκαν από το «υπερ-πότισμα» που τους επεφύλαξε το μανιακό αυτόματο μηχάνημα.
Στην αρχή, βέβαια, πρέπει να παραδεχθώ πως για λίγο πελάγωσα. Αναλογίστηκα, για άλλη μία φορά, αν αυτές είναι γυναικείες ή ανδρικές δουλειές και κατέληξα πως όσο κι αν θεωρώ πως έχω κοινά στοιχεία με τον Bob τον Μάστορα, θα πρέπει, τελικώς, ένας άνδρας να είναι και λίγο προκομμένος ή διαφορετικά να έχει τις σωστές άκρες με τους επαγγελματίες και να δίνει λύσεις. Από την πλευρά μου, άλλωστε, εγώ αλλάζω λάμπες- έχω συναντήσει άνδρα που δεν είχε αλλάξει ποτέ, ούτε σε πορτατίφ- κλαδεύω, ποτίζω- έχω συναναστραφεί άνδρα αλλεργικό που δεν πλησίαζε τα φυτά- πλένω αυλές- οκ, το καταλαβαίνω, είμαι ψυχαναγκαστική- αλλά όπως και να το κάνουμε, ο άντρας που ξέρει τι είναι το μπουζί και που βρίσκεται έχει άλλη χάρη. Εμένα, εν κατακλείδι, ο άνδρας που με έσωσε χθες, ήταν ο υδραυλικός που μου έστειλε η φίλη μου Νάνσυ.
- Ο άνδρας ο σωστός δεν είναι Drama Queen και δείχνει το εκτόπισμα του με τις πράξεις του:
Μέσα στον απόλυτο σουρεαλισμό, είχα την σπάνια ευκαιρία να ζήσω μια δραματική έκφραση πόνου και πάθους από έναν σύντροφό μου σε μία τραγική στιγμή που εξελίχθηκε σε τραγελαφική. Έχοντας βγάλει τα εσώψυχα μου για άλλη μια φορά και έχοντας αποφασίσει να προχωρήσω τη ζωή μου, χωρίς να ταλαιπωριέμαι άλλο, έκανα την θεατρική μου έξοδο λέγοντας «αντίο» και ταυτοχρόνως πως «δεν έχω άλλο χρόνο, γιατί πρέπει να πάω στην κηδεία μίας ηλικιωμένης γειτόνισσας».
Κι έτσι συνέβη. Μετά το τέλος της τελετής και αφού κατηφόριζα με το αυτοκίνητο από το κοιμητήριο, βλέπω μια γνώριμη μηχανή, να ανεβαίνει το βουνό. Φρενάρει μπροστά μου. Ανοίγω το παράθυρο και ρωτώ σαστισμένη: «Που πας;». Απαντά με λυγμούς: «Σε σένα! Σ’ αγαπάω». Κοιτάζω αριστερά- δεξιά, να δω αν υπάρχει το απαραίτητο κοινό να τον χειροκροτήσει. Ανάμεσα στα αυτοκίνητα των τεθλιμμένων συγγενών, πέρασε μόνο ένα κατσιασμένο γατί. Το αποτέλεσμα αυτής της κινηματογραφικής σκηνής- που ακόμα και σήμερα μου προκαλεί απορία για το που με ανακάλυψε ανάμεσα σε 58 νεκροταφεία που καταγράφονται στον Χρυσό Οδηγό- ήταν μια τρύπα στο νερό.
Επαναλαμβανόμενες συζητήσεις, κλασικές αναλύσεις με φίλους που οδηγούν σε διπλές ερμηνείες, απελπισμένα χτυπήματά κουδουνιών στην εξώπορτα για ημέρες και επιπλέον τζάμπα χρόνος ταλαιπωρίας. Πολύ δράμα για το τίποτα.
- Ο άνδρας ο σωστός δεν χορεύει περισσότερο από τη σύντροφό του, εκτός και αν είναι ο Sergei Polunin:
Είμαι από τους ανθρώπους που διασκεδάζω και εκτονώνομαι αφάνταστα με το να χορεύω. Είμαι η κλασική περίπτωση, μαζί με άλλες δύο-τρεις φίλες, που πάντα ξεκινάμε πρώτες στα πάρτι και σταματάμε όταν οι γόβες μας, μας προδίδουν. Ακόμα και τώρα ως almost40something. Πριν από λίγα χρόνια, όμως, έζησα μια απίστευτα αμήχανη στιγμή, η οποιά σχετιζόταν με το χορό. Ένας ενδιαφερόμενος νέος, τότε, ήρθε σε ένα αποκριάτικο πάρτι στο οποίο βρισκόμουν, ντυμένος Ζορό.
Ως εκεί, η κατάσταση αντεχόταν. Οριακά βέβαια. Όταν, όμως, μέσα στον Ζορό ξύπνησε ο Τζον Τραβόλτα και ο μασκαρεμένος νέος άρχισε να τα δίνει όλα στην πίστα κουνώντας μπέρτα και σπαθί, ταυτοχρόνως, η κατάσταση ξέφυγε και η ψυχραιμία μου εξανεμίστηκε. Βλέποντας όλα τα party animals να σταματούν να χορεύουν και να τον κοιτάνε αποσβολωμένα, σκέφτηκα σοβαρά να αρχίσω να τρέχω με τα χρυσά τακούνια μου και να πέσω στις ρόδες όποιου φορτηγού έβρισκα μπροστά μου.
Το δράμα ολοκληρώθηκε, όταν εκείνος επέμεινε να με γυρίσει με τα πόδια στο σπίτι μου, ντυμένος, οριακά, σαν διαταραγμένος super ήρωας. Το αποτέλεσμα είναι, πως από εκείνη την ημέρα αλλάζω κανάλι, μόλις δω τον Αντόνιο Μπαντέρας στην τηλεόραση να υποδύεται τον μασκοφόρο μαύρο καβαλάρη, που μάχεται κατά της αδικίας και της καταπίεσης, φοβούμενη μην αρχίσει τις πιρουέτες, τα σπαγκάτ και τις ζεϊμπεκιές.
- Ο άνδρας ο σωστός μας συνοδεύει, όντας κύριος, σε αυτά που μας αρέσουν -θέατρο, σινεμά, ωραία εστιατόρια- και εμείς τον ακολουθούμε με χαρά στις αθλοπαιδιές του και τον αποθεώνουμε:
Όπερ σημαίνει πως δεν γκρινιάζει στις παραστάσεις για τον πολύ κόσμο που περιμένει στην ουρά, δεν μαλώνει με την διπλάνη εξηντάχρονη κυρία στο σινεμά λες και είναι στο ΣΕΦ για να παρακολουθήσει τον Θρύλο και απολαμβάνει την ψητή πάπια με αφρό κάστανου και νουντλς μανιταριών πορτσίνι, χωρίς να αναφέρει στο ίδιο δείπνο τουλάχιστον τρεις φορές «πότε θα πάμε στον Μπαϊρακτάρη για σουβλάκια, γιατί νηστικοί θα μείνουμε;»
Αντιστοίχως και εμείς τιμάμε αυτά που του αρέσουν και τον θεοποιούμε. Όταν για παράδειγμα αυτός τρέχει στα βουνά, ακολουθούμε κι εμείς – έστω και με την ταχύτητα της Κοκκινοσκουφίτσας, καθώς μαζεύει λουλούδια- ευχόμενες να καταλήξουμε κάποια στιγμή για φαγητό στο καταφύγιο της Πάρνηθας. Επιπλέον, στην προσπάθειά μας, είναι σημαντικό ο σύντροφός μας, να μας τονώνει συχνά-πυκνά την αυτοπεποίθηση, που πέφτει, καθώς ανεβαίνουν οι σφυγμοί μας στα κατσάβραχα.
Άλλωστε, κι εμείς για εκείνον αγκομαχούμε και θέτουμε σε κίνδυνο την σωματική μας ακεραιότητα, όπως πρόσφατα έκανα κι εγώ, όταν έφαγα τα μούτρα μου στο ίσωμα, πέφτοντας φαρδιά πλατιά. Μάλιστα, εκείνη την ώρα αν και σκεφτόμουν σοβαρά να επισκεφτώ τα επείγοντα και να πάρω άδεια από τη δουλειά για ένα μήνα, εντούτοις για να καταφέρω να κάνω καλή εντύπωση στον υπεραθλητή και να δείξω πως είμαι ατρόμητη, ξεσκονίστηκα και συνέχισα το περπάτημα, κάνοντας την άνετη και βογκώντας εσωτερικά.
Η λίστα, φυσικά, αυτών που μας «φτιάχνουν» στους άνδρες δεν τελειώνει εδώ. Σύντομα θα επανέλθω με τα υπόλοιπα σημαντικά χαρακτηριστικά που «απαιτεί» μια almost40something, που σέβεται τον εαυτό της, έχει μεγαλώσει σε υγιές περιβάλλον, έχει γεμάτη ζωή, ξέρει τι της γίνεται και τρώει τα χρήματά της στο κομμωτήριο κάθε φορά που χωρίζει. Η γνώση, όπως έχει πει και ο Φράνσις Μπέικον, είναι δύναμη. Όσοι, λοιπόν, περισσότεροι άνδρες χρησιμοποιήσουν την παραπάνω γνώση και την εφαρμόσουν στην πράξη, προβλέπεται να ζήσουν ζωή χαρισάμενη δίπλα στις γυναίκες που επιθυμούν. Έπεται συνέχεια..