Ζητείται νεαρός που έχει στην κατοχή του ένα γοβάκι νούμερο 39

Πριν από κάποια χρόνια, ο φίλος μου ο Ευριπίδης, μετά από μια εξιστόρηση των, τότε, συναισθηματικών βιωμάτων μου, που περιείχαν έντονα στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, φαρσοκωμωδίας, περιπέτειας και βαρετού μελό, μου είχε στείλει στο τηλέφωνο το εξής μήνυμα: «Πέρνα καλά, χωρίς να ταράζεις τη ζωή σου. Δίνε στους ανθρώπους τη σημασία που τους αξίζει. Απόλαυσε ότι σου αρέσει χωρίς προσδοκίες. Ελεύθερη μέσα στα όρια που εσύ βάζεις. Θα έρθει και η νορμάλ φάση».

Διάβαζα και ξαναδιάβαζα το μήνυμα, μοιρολογώντας, όχι για τον χαμένο και -για μια ακόμη φορά- ατυχή, αλλά ελάχιστης σημασίας, έρωτα, όσο για την σκέψη πως αδυνατώ να ζήσω τη «νορμάλ φάση».

Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί. Πού ήταν το λάθος; Γιατί τραβούσα σαν μαγνήτης όλες τις «ιδιαίτερες» περιπτώσεις ανδρών; Μήπως εγώ, τελικώς, ήμουν μια ιδιάζουσα «κλινική περίπτωση»;

Και ενώ χτυπιόμουν στα πλακάκια και στο παρκέ, σαν μεγάλη καρετερίστα, ήμουν απολύτως, σίγουρη πως οι άντρες που συναντούσα ήταν εντελώς διαφορετικοί. Αν, όμως, ένας επιστήμονας αποφάσιζε να τους περάσει από ένα εργαστηριακό μικροσκόπιο θα παρατηρούσε πως κάτι, ενδεχομένως, κοινό υπήρχε στο DNA τους.

Άρα εγώ, με κάποια αξιοπερίεργη δική μου μέθοδο, η οποία θα έπρεπε να ερμηνεύεται στη γενετική- και ίσως να άξιζε και διεθνή αναγνώριση- επιζητούσα αυτές τις «ενδιαφέρουσες» περιπτώσεις. Το πώς και το γιατί, το κατάλαβα πολύ αργότερα μετά από ώρες προσωπικής ενδοσκόπησης και ψυχοθεραπείας.

Όλοι μας νιώθουμε, λοιπόν, μια ακαταμάχητη έλξη προς αυτό που έχουμε ζήσει στα παιδικά μας χρόνια. Χαρές, λύπες, μοναξιά, πληρότητα, απουσία, παρουσία. Το μοτίβο επαναλαμβάνεται με απόλυτη ακρίβεια.

Διαβάζοντας, μάλιστα, παλιότερα μηνύματα στο τηλέφωνο μου προς τις φίλες μου, παρατηρώ ένα συνεχές copy-paste σε βαθμό, οριακά, ανατριχιστικό.

Και αν εκείνες, ως επί το πλείστον, συνεχίζουν ν’ αναρωτιούνται, αν όλοι αυτοί οι άνδρες είναι μέλη κάποιας αίρεσης, που τους συναντώ στον λατρευτικό τους χώρο, εγώ πλέον, αναρωτιέμαι τι είδους πλύση εγκεφάλου έχω κάνει στον εαυτό μου και ακολουθώ πιστά τους θιασώτες αυτής της παράξενης αίρεσης, σαν να είμαι αξιαγάπητο, ζουμπουρλούδικο προβατάκι.

Όπως, άλλωστε, έλεγε σοφότατα και ο Ζαν Πωλ Σαρτρ «ο άνθρωπος είναι οι επιλογές του» και αν αυτό το παραδεχθούμε ως θεώρημα, θα καταλάβουμε πως έχουμε τον απόλυτο έλεγχο των επιλογών μας, αλλά και την αποκλειστική ευθύνη τους.

Με τη φίλη μου Ναυσικά χρησιμοποιούσαμε, πριν πολλά χρόνια, μια φράση, γεμάτη ειρωνεία, για να υποτιμούμε κάποιες συντρόφους ορισμένων ανδρών, τις οποίες δεν εγκρίναμε. «Ο κάθε άνδρας έχει δίπλα του τη γυναίκα που του αξίζει» λέγαμε και η κουβέντα ολοκληρωνόταν με χαιρέκακη ικανοποίηση.

Βέβαια, στην πραγματική ζωή, ας είμαστε ειλικρινείς, ισχύει ακριβώς και για τις γυναίκες, ότι ακριβώς ισχύει για τους άνδρες. Έστω, ότι δεν έχουμε δίπλα μας εκείνους που αξίζουμε, γιατί, τότε, αυτοί βρίσκονται στο πλευρό μας;

Μία φίλη, μου είχε αναφέρει, πως ένας δυνάστης σύντροφος της, της είχε πει κάποτε, πως δίπλα της γινόταν καλύτερος άνθρωπος κι εκείνη παρέμενε στη σχέση, ταΐζοντας την συναισθηματική πείνα της με βαρύγδουπες φράσεις σαν και αυτήν. Μετά από αρκετό καιρό, όμως, αντιλήφθηκε, πως δίπλα σ’ εκείνον γινόταν χειρότερος άνθρωπος για τον ίδιο της τον εαυτό.

Μήπως, λοιπόν, ήρθε ο καιρός να αρνηθούμε τις «τοξικές» επιλογές σε όλους τους τομείς της ζωής και να ζήσουμε με αυτούς που ξέρουν ν’ αγαπούν, όπως αγαπάμε. Είτε είναι οι φίλοι μας, είτε η οικογένεια μας.

Και ως προς τον σύντροφό μας, ας σταματήσουμε τις αναγκαστικές εκπτώσεις και ας διαλέξουμε μια haute couture δημιουργία, σαν αυτήν που έχουμε ονειρευτεί. Τι στο καλό, από κάπου θα εμφανιστεί εκείνος, είτε τώρα, είτε αργότερα στα ΚΑΠΗ, στα οποία, μάλιστα, έχω σκοπό να κάνω μεγάλο σαματά, τέτοια αλέγκρα που είμαι.

Η παγκόσμια ιστορία διδάσκει, πως όλα μπορούν να συμβούν, είτε καθαρίζεις ολημερίς και ολονυχτίς τις στάχτες του τζακιού της κακιάς μητριάς, είτε σου έχει κάτσει ένα κομμάτι μήλου στον οισοφάγο και πας για σίγουρο φούντο. Το βέβαιο είναι ένα. Αυτός ο κάποιος, που σου αξίζει, θα εμφανιστεί…

Απάντηση